Ja, het is zover: op moment van schrijven ben ik op weg naar huis!!

De laatste weken zijn hier werkelijk voorbij gevlogen. Hoewel ik er zo ontzettend naar uit keek om weer naar huis te gaan, ben ik hier zo druk geweest dat er eigenlijk nauwelijks tijd was om er over na te denken. Op het werk ontzettend druk om alles op tijd af te ronden, maar het is gelukt. De muizen zijn allen opgeofferd, zoals dat netjes heet, en de tumoren en bloed opgeslagen zoals de bedoeling was. Daar kan ik in Nederland flink mee aan de slag om alles te analyseren. Dat wordt nog een leuke taak; ik had gepland dat ik een deel alvast zou analyseren terwijl ik nog in Buffalo was, maar zoals dat gaat uiteraard nog geen tijd voor gehad. Dus weet wat me te doen staat in NL. Maar eerst even een weekje bijkomen: Martijn weer zien, familie en vrienden, alle baby's, dikke buiken, nieuwe vriendjes/ vriendinnetjes etc. Toch wel heel wat gemist de afgelopen tijd, dat is de keerzijde van een langer verblijf in het buitenland. Maar des te leuker is het weerzien zullen we maar zeggen!!

De laatste weken heb ik in Buffalo niet heel veel meer meegemaakt, de meeste tijd ging op aan het werken. Wat nog wel een ‘happening' was, was Sint Patricksday. En hoewel NL toch vrij dicht bij Ierland ligt, wordt deze Ierse feestdag zo'n beetje over de hele wereld gevierd, behalve in NL. Ik had er zelfs nog nooit van gehoord... Maar in de US wordt het wel gevierd, en nee, niet alleen door de Ieren, maar plotseling voelt iedere Amerikaan zich ontzettend verbonden met Ierland (voor één dag). Het komt er op neer dat dit een reden is voor iedereen om zich ontzettend klem te zuipen, resulterende in dezelfde taferelen als oud en nieuw: alleen maar zatte mensen, rotzooi overal, meisjes die niet meer op hun hoge hakken kunnen lopen en dus weer op hun blote voeten rondstruinen (wat is dat toch?!?), jongens die middenin het publiek urineren (nee, het is niet alleen maar bier wat op straat ligt); of te wel: één grote bende! Ik was er samen met Paula en Alejandro (Chili), en leuk om even te zien, maar de optocht stelde niet zo heel veel voor. Het was ook eigenlijk bijzaak, want het ging om het drinken. Opvallend: optocht begint om 14 uur, maar om 14.15u wordt het al rustiger omdat mensen zo zat zijnen naar huis gaan (zijn vanaf 's ochtends vroeg al aan het zuipen). Waarom heb ik toch het vermoeden dat het alcoholbeleid in de US niet zo lekker loopt?? Tegelijkertijd draait op televisie continu de reclame van een advocatenbureau: 'sometimes, good people make mistakes; if you have been arrested for driving while intoxicated (rijden onder invloed), we can help! Please contact xxxx'. Het is toch van de gekke, of niet dan?!? Voor mij betekent dat, dat het verstandiger is om even een dagje op de stoep fietsen...

Verder ben ik vorige week nog op congres geweest naar Chicago, om de hoek dus. Weer meeten met een aantal NL collega's, dat was erg leuk. En het congres was interessant en posterpresentatie ging goed (nog geen resultaten van Roswell laten zien). Verder kan ik er weinig over melden, want naast het congrescentrum en het hotel heb ik helemaal niets van Chicago gezien.

Na terugkomst van het congres (afgelopen woensdag), nog 2 dagen om alles op te ruimen (werk en thuis), in te pakken en schoon te maken, en vanmorgen (zaterdag) vertrokken. Bye bye Buffalo zeggen we dan. Nu op het vliegveld (New York, JFK) even tijd om adem te halen, te laten bezinken, wat ik het meest gemist heb, wat ik ga missen, en te bedenken wat ik ga doen als ik thuis kom. Een korte samenvatting:

Meest gemist: Water zonder chloor (ik vrees dat mn smaakpupillen toch enigszins zijn aangetast, want soms drink ik een paar slokken zonder dat ik heel erg dorst heb. En dus ook weer douchen zonder dat de zwembad geur om je heen blijft hangen), brood (het is onmogelijk om een Amerikaan uit te leggen dat ‘Italiaans' brood geen Italiaans brood is, hetzelfde geldt voor pasta's, pizza etc. Het is allemaal veramerikaanst), een heerlijk beschaaft stukje biefstuk of ander kwaliteitsvlees (grote hompen vlees in overvloed, maar kwaliteit is meestal ver te zoeken), verse groente (die niet al weken in de winkel liggen omdat amerikanen ze niet kopen), hagelslag (behoeft geen uitleg), Hollandse kaas (hoewel ik geen echte kaas eter ben, heb ik wel zin in lekkere kaas, ondanks dat er hier veel te veel kaas overal op gaat. ik weet niet of Gouda een beschermt merk is, maar dat gaat hier iig niet op...). Okee, dit was nog maar de korte samenvatting ;)

Wat ik het meest ga missen: Paula en Alejandro (en toch ook wel mn andere collega's, ook al waren ze saai) en m'n schattige muisjes. Dit lijstje wordt vast de komende weken wel langer, maar nu nog even niet ;)

Als eerste doen als ik thuis kom: naar de koetjes en de kalfjes, buitenlucht inademen, in de tuin rondhangen, en daarna zien we wel weer verder. Ik ga jullie vast allen in levende lijve ook weer snel zien, kijk er naar uit! Tot snel!