GO, GO, BUFFALO! Dit is de zeer diepdoordachte aanmoedigingskreet om het belangrijkste ijshockey team van Buffalo toe te juichen, de Sabres. Dit stukje zal dan ook gaan over ijshockey, of eigenlijk gewoon ‘hockey' hier, want ‘veldhockey' kennen ze hier niet echt. IJshockey daarentegen is hier dé sport, welke in deze contreien populairder is dat American football, honkbal of basketbal. Dus ik dacht: dat moet een keertje meemaken en zo gezegd zo gedaan. Een kaartje op de kop weten te tikken. Dat was al een prestatie op zich; zo populair dat het snel is uitverkocht. Geen andere mensen meegevraagd, want met meerderen is het onmogelijk om nog kaartjes te vinden. Nog een bijkomend voordeel: voor één persoon is er vaak nog wel ergens een goed plekje te vinden, omdat niemand anders die plek in z'n eentje wil hebben. Of te wel: ik had een prima plekje weten te bemachtigen. Wel een rib uit mijn lijf: 80 dollar! En nee, dit was bij lange na niet de duurste rang, die lag rond de 140 dollar. En het was ook nog een goedkope wedstrijd (ik geloof vanwege niet populaire tegenpartij: Colorado Avalanches uit Denver), dus normaal zijn de kaarten nog duurder. Maar goed, het moest er toch van komen, dus dat kaartje gekocht en woensdag op naar het ijshockey stadium. Dat is op zich al een flink ding: bijna 20.000 zitplaatsen, maar aangezien een hockeyveld 5x kleiner is dan een voetbalveld, gaat het aardig snel de hoogte in. (Blij dat ik geen kaartje heb gekocht in de aller-goedkoopste rang, dan kun je alleen maar stipjes zien op het ‘veld'). Het stadium stroomt vol met fans, jong tot oud, man en vrouw, al aangeschoten of nog nuchter. De meesten gekleed in de clubkleuren van de Sabres, blauw met geel en wit, uiteraard in de meest onflatteuze vormen en maten, zoals we van de Amerikanen gewend zijn... Als ik mijn plaatsje ingenomen heb, valt mij op dat het stel aan de ene kant naast mij geen sabres-kleding aanheeft, zij blijken even later fans van de tegenpartij te zijn. Ze zijn zeer in de minderheid (5%), maar zitten lekker door het sabres publiek heen, geen probleem. Aan de andere kant van mij zit een kerel, die ik de eerste 10 minuten van de wedstrijd niet aan durf te spreken, omdat hij zo in gaat op het spel, dat ie vast niet gestoord wil worden. Later blijkt het echt een prima kerel te zijn, die me snel de spelregels uitlegde en bij happenings mij ook even informeerde wat er aan de hand was, erg gezellig!

Het verloop van de wedstrijd: Voor aanvang wordt het volkslied gezongen en dan kan het geweld losbarsten: 3 perioden van 20 min zuivere speeltijd, dus bij onderbrekingen (goals, overtredingen etc) wordt de tijd stil gezet. Een team bestaat uit 6 spelers (5 veld, 1 ‘goalie'). Er mag voordurend gewisseld worden (ook tijdens speeltijd) en daar wordt dan ook héél veel gebruik van gemaakt: ongeveer iedere minuut wordt het hele team gewisseld, m.u.v. de goalie. Het is mij nog wel steeds een raadsel gebleven hoe de scheidsrechters (4 stuks) en de teams zelf zo snel kunnen tellen dat er nooit een speler te weinig of te veel op t veld staat... De puck kan niet makkelijk ‘uit' gaan zoals bij voetbal, alleen als er te hoog wordt geschoten. Er mag achter het goal worden doorgespeeld, maar wanneer de puck vanaf eigen helft over de achterlijn van de andere partij wordt gespeeld, wordt er opnieuw ‘afgeschoten' (face-off). Samen met soort van buitenspel (‘offside') is dit vaak het enige ademhaalmoment tijdens de wedstrijd. Ook is ijshockey, i.t.t. voetbal, een contact sport, of te wel: je mag degene met de puck gewoon aan de kant beuken (‘checken'), het liefst zo hard mogelijk tegen de boarding aan, dat wordt met gejuich ontvangen door het publiek! Bij overtredingen (ik heb er geen één gezien die ik snapte, maar er werden wel overtredingen begaan...), krijgt die persoon straftijd (meestal 2 minuten) op de strafbank en heeft de tegenpartij dus een speler meer in het veld (‘powerplay'). Soms doen er zich opstootjes voor (hier heb ik ook alle aanleidingen van gemist), maar ook dit wordt luid aangemoedigd door het publiek.

Misschien lijkt het door al deze ‘gemiste dingen' dat ik helemaal niets van de wedstrijd heb meegekregen... Niets is minder waar. Als er heel erg hard gejuicht wordt, is er gescoord en gewoon mee juichen.:-) Dat dit echter al na 1 minuut gebeurde, had ik niet helemaal verwacht, dus dát doelpunt heb ik wel gemist (gelukkig hangen er grote schermen boven het veld voor de herhalingen). Maar goed, na 1 minuut dus 1-0 voor Buffalo! Een goed begin. Vervolgens zijn de teams goed aan elkaar gewaagd en aan het begin van de 3^e periode is het 3-3. Er wordt nog door Buffalo gescoord: 4-3 en dan lijkt met nog slechts een paar minuten te gaan de wedstrijd wel gespeeld. Niet dus! Op 2 minuten voor tijd besluit te tegenpartij over te gaan op de ‘alles of niets' regeling. Of te wel: goalie wordt naar de kant gehaald en een extra aanvaller het veld in. Grote kansen dus voor de Sabres als er nu een iemand door weet te breken, want een leeg goal kan haast niet mis gaan. Ze moeten echter aardig aanpoten om de extra speler van de Avalaches bij hun goal weg te houden. Dan gaat goed, en mijn Avalache-buurtjes hebben er geen vertrouwen meer in en verlaten voortijdig het stadium. Net iets te vroeg, want op 0,7 seconde voor tijd (!!) gaat de puck van de tegenpartij toch nog bij de sabres het net in. En het geluid wat die 5% aanwezige fans dan kunnen maken, dat overtrof al het kabaal van de vorige 4 sabres goals! :-)

Minder leuk voor de sabres fans, maar des te leuker voor mij: er volgt namelijk verlenging: 5 minuten met 5 ipv 6 spelers en met het ‘golden goal' principe. Er wordt echter niet gescoord, dus volgt er ‘shoot-out' te vergelijken met een penalty reeks: vanaf de middenlijn mag één speler op het goal (met goalie) af en een poging doen de puck in het net te krijgen. Dit klinkt makkelijk, maar dat is het niet: van de 6 pogingen is er slechts 1 raak. Helaas was deze nou net wel voor de Avalaches, dus was vervolgens het stadion binnen no-time leeg en gingen de buffalo fans hevig teleurgesteld, maar wel heel rustig, op huis aan.

De schade van deze avond: een houten kont na 3 uur zitten (waarvan iets meer dan een uur zuivere speeltijd). Één puck in het publiek (ongeveer 5 meter voor me), met een flink bloedend hoofdwond tot gevolg. En 2 jongeren (2 meter voor me; maar ze waren vast niet de enige) die door de beveiliging uit het publiek werden geroepen omdat ze iets te luidruchtig werden. Ik vond deze dronkenlappen wel lachwekkend. Ze gingen echter heel gedwee met deze ene beveiliger mee, in NL zal dat wel anders zijn met meerdere beveiligers die er aan te pas moeten komen en een hele meute die zich er mee gaat bemoeien.

Zo, dat was het weer. Ook nog een nuttig stukje om jullie bij te scholen over ijshockey, toch wel een leuke sport hoor, alleen niet geschikt voor mietjes (zoals voetballers hier genoemd worden!)